Ik zeg toch sorry

In Ik zeg toch sorry komen zes acteurs bij elkaar om de viering van de afschaffing van de slavernij in 1863 na te spelen. Wat het inleven in deze historische personages doet met de acteurs zelf, hoe ze zich tot het onderwerp verhouden in deze tijd en of het van invloed is op hun onderlinge verhoudingen, wordt langzaam en pijnlijk duidelijk. Wat betekent het om anno 2023 sorry te zeggen voor iets wat zo lang geleden lijkt?

Ik zeg toch sorry is een spannende samensmelting van geschiedenis en actualiteit over een periode waarin de rollen schrijnend verdeeld zijn. De voorstelling gaat niet alleen over 1 juli 1863, de dag waarop slavernij officieel werd afgeschaft in de Nederlandse koloniën, maar ook over hoe deze pijnlijke geschiedenis vandaag de dag nog een rol speelt in het leven van mensen.

In 2022 ging Ik zeg toch sorry in première en was volgens pers en publiek een ‘must see’. De voorstelling is geselecteerd voor het Theaterfestival 2023 als een van de meest indrukwekkende voorstellingen van het seizoen. 

“Een razend knappe voorstelling, waarin het zwarte, het witte én het bi-culturele perspectief tegelijk op de vloer aanwezig zijn.” (Juryrapport) Urmie Plein is genomineerd voor de Colombina, de prijs voor de beste vrouwelijke bijrol. De jury schreef: “Zij kan trefzeker schakelen van pijn naar warmte, van woede naar empathie. Ze portretteert haar rol met waardigheid en gratie. In haar spel toont zij de gave om de stemlozen een stem te geven.”

Het NRC Handelsblad gaf vier sterren en schreef: “Een stevige aanbeveling verdient Ik zeg toch sorry.” 
“Spannende, schurende confrontaties, soms bitter, soms geestig.” 

Het Parool schreef: “Ramstrakke toneeltekst die gedragen wordt door al even geweldig spel van de hele cast.”